Na naszym siostrzanym blogu Ubuntulog mój kolega Pablinux porusza bardzo interesujące pytanie. Możliwe niebezpieczeństwo korzystania z małych projektów. Twój artykuł oparty jest na dwóch konkretnych przykładach. Pierwszy to Dojrzeć, widelec El Gimp, którego jedynym widocznym celem była zmiana nazwy, choć później, być może z obawy przed śmiesznością, zaproponowali dodanie do niego innych funkcjonalności. Druga to nieoficjalna wersja Ubuntu z pulpitem Deepin, która nigdy nie wydała wersji 21.10
Zacytuję dosłownie opinię Pablinux na poparcie mojej opinii, ale i tak zapraszam do lektury artykułu.
W żadnym momencie nie mam na myśli nie wspierania niezależnego dewelopera lub małych zespołów. Ten artykuł nie jest atakiem na nich; po prostu chce, żebyśmy grali bezpiecznie lub mieli asa w rękawie. Na przykład możemy użyć Mousai, aby dowiedzieć się, jaki utwór jest odtwarzany, a jeśli to nie zadziała, użyj SongRec, który jest nieoficjalnym klientem Shazam. Chociaż problem jest oczywisty: możemy pozostać nie wiedząc, co gra, więc może warto skorzystać z drugiego pierwszego.
Dlaczego rozmiar nie ma znaczenia?
Moja pierwsza obserwacja jest taka, że zmienną, którą należy wziąć pod uwagę, nie jest rozmiar. LTo, co należy wziąć pod uwagę, aby ocenić wykonalność projektu, to cele i zaangażowanie deweloperów.
Zobaczmy kilka przykładów
Apache OpenOffice
Jako bloger nadal zajmowałem się wydaniami OpenOffice długo po tym, jak duża część jego społeczności podzieliła się, aby najpierw stworzyć LibreOffice, a później The Document Foundation. OpenOffice nie można opisać jako mały projekt, ponieważ ma za sobą Apache Foundation, która przejęła ją na zlecenie IBM. W zeszłym roku przestałem to robić, gdy zdałem sobie sprawę, że informacje o wydaniu nie tylko nie wystarczyły, aby objąć minimum trzysta pięćdziesiąt wymaganych słów Linux Adictos. Nie dali mi nawet dwustu czterdziestu znaków tweeta.
Z pewnością niektórzy z Was pokusi się o przypomnienie mi, że skoro istnieje LibreOffice, bardzo trudno jest znaleźć miejsce na innowacje. Jednak OnlyOffice, WPS Office, Calligra Office, Abiword i Gnumeric wciąż się rozwijają i wprowadzają ciekawe nowe funkcje.
Spójrzmy teraz na przeciwny przykład.
linuxmint
Wypróbowałem LinuxMint, kiedy po raz pierwszy wyszedł. Pamiętam narzekanie na forum, że to tylko Ubuntu z inną tapetą. To dzięki decyzji firmy Canonical o przejściu z GNOME do Unity i GNOME o przerwaniu gałęzi 2 i przejściu do gałęzi 3, której nie można zaprzepaścić, firma znalazła swoje miejsce na świecie. Opracował własne środowisko desktopowe (Cinnamon) oraz stworzył aplikacje rozszerzające funkcjonalności.
Nie ma wątpliwości, że LinuxMint to mały projekt. W rzeczywistości jej lider, Clement Lefebvre, narzekał w przeszłości, że jest zmęczony pracą, jakiej wymaga każda nowa wersja dystrybucji.
Oczywiście nie jest łatwo przeprowadzić projekt wolnego oprogramowania. Zwłaszcza, gdy się z tego nie zarabia. W moim przypadku pożegnałem się z moim osobistym blogiem na 15 dni, aby przenieść go z WordPressa do Jekyll. To było w styczniu. Dopiero w listopadzie udało mi się ją częściowo wznowić. Praca, matka z demencją, argentyński kryzys gospodarczy, stary zepsuty komputer i nowy komputer, do którego armator uparł się, aby umieścić mniej niż wystarczające źródło zasilania, spiskowali przeciwko mnie (lub na korzyść czytelników) I blog jest znacznie mniej skomplikowane niż najprostsze projekty wolnego oprogramowania.
To prowadzi nas do kompromisu. Projekt może nie aktualizować się zbyt często, ale programiści nadal wykazują zainteresowanie poprawianie błędów, odpowiadanie na pytania lub zgłaszanie pomysłów.
Moja druga niezgoda z artykułem Pablinux ma związek z tym, że niebezpieczeństwo przerwania ciągłości usług nie występuje tylko przy małych projektach. Ci, którzy opracowali płatne aplikacje dla Software Center, które Ubuntu stworzył dla Unity, lub ci, którzy kupili telefon z Ubuntu Phone, mogą to potwierdzić. Nie wspominając o ilości susługi wycofane przez Google.