De jaren tachtig waren bijna het einde van de "hackercultuur". Verre van de negatieve context die Hollywood en de media u zouden geven, betekende een hacker niet ongeautoriseerde toegang tot het systeem of de code van een programma. Om de naam zo te verdienen, moest men een vrij beschikbaar programma kunnen volgen en er aanzienlijke verbeteringen in kunnen aanbrengen.
Zoals we al zeiden in het vorige artikelHet was gebruikelijk dat bedrijven universiteitshackers voorrang gaven tot nieuwe apparatuur, inclusief de broncode van de programma's die ervoor zorgden dat het werkte. Op deze manier konden ze ze niet alleen op de proef stellen, maar ook gratis toegang krijgen tot de verbeteringen die ze hadden doorgevoerd.
Maar toen softwareontwikkeling een op zichzelf staand bedrijf begon te worden, begonnen degenen die er geld mee verdienden te duwen tegen obstakels voor gratis distributie. Dit omvatte niet alleen juridische valkuilen zoals licenties, maar ook codevalkuilen.
Brian Reid was een doctoraatsstudent aan de Carnegie Mellon University. Reid was de maker van Scribe, een software waarmee je lettertypen kon formatteren en kiezen voor documenten die via een netwerk werden verzonden.
Reid wilde niet echt dat anderen baat hadden bij zijn werk, althans niet gratis. Daarom verkocht hij het aan een bedrijf genaamd Unilogic. Om het bedrijf winstgevend te maken voor de nieuwe eigenaren, nam hij een subroutine op in het programma die het na 90 dagen deactiveerde. Tenzij de door Unilogic verstrekte code natuurlijk is ingevoegd in ruil voor een betaling.
Als het onvermogen om toegang te krijgen tot de broncode van het printerstuurprogramma het geduld van Richard Stallman was, was Reid het uitgangspunt.
Minder leuk, meer zaken. Stallman vertelt over zijn ervaring
En Een praatje gegeven in 1986 Stallman vertelt hoe hij leefde wat er gebeurde
Begin jaren tachtig realiseerden hackers zich dat er een commerciële interesse was in wat ze deden. Het was mogelijk om rijk te worden door in een privébedrijf te werken. Het enige dat nodig was, was om zijn werk niet meer te delen met de rest van de wereld ...
In wezen werden alle bekwame programmeurs, behalve ik, in het MIT AI-lab ingehuurd, en dit veroorzaakte meer dan een tijdelijke verandering, het veroorzaakte een permanente transformatie omdat het de continuïteit van de hackercultuur doorbrak. Nieuwe hackers werden altijd aangetrokken door oude hackers; er waren de grappigste computers en de mensen die de meest interessante dingen deden, en ook een geest waarvan het leuk was om er deel van uit te maken. Als deze dingen eenmaal verloren zijn, is er niets dat de plek interessant maakt voor iemand die nieuw is, dus kwamen de nieuwe mensen niet meer. Er was niemand bij wie ze inspiratie konden putten, niemand bij wie ze die tradities konden leren. Ook is er niemand om goed te leren programmeren. Met slechts een handvol professoren en afgestudeerde studenten weten ze niet echt hoe ze een programma moeten laten werken.
Tegen de jaren tachtig waren videogameconsoles en thuiscomputers en pc's verspreid naar huizen en bedrijven. Duizenden titels werden verspreid opgeslagen op cassettes, diskettes en cartridges. TIedereen had een manier om gratis distributie af te schrikken, of het nu gaat om het afdrukken van de handleidingen in moeilijk te kopiëren kleuren, het voeren van reclamecampagnes of het invoegen van iets in de code zoals in het geval van Scribe die logische tijdbommen invoegt.
De hackercultuur, zoals Stallman het begreep, leek voor altijd dood door bedrijven als Microsoft die hun producten onder licentie hebben verkocht. Decennia later zou de geschiedenis echter weer aan het stuur draaien.
Deze serie artikelen begon als resultaat van een draad door Stephen Sinofsky, het voormalige hoofd van WIndows and Office. SInofsky stelt dat Microsoft haar houding ten opzichte van open source moest veranderen omdat met het stopzetten van de fysieke softwaredistributie het licentievergoedingsmodel niet langer levensvatbaar was.
Afgezien van wat Sinofsky zei, moeten we erop wijzen dankzij Stallman was er een nieuwe generatie hackers ontstaan met dezelfde oude principes als de originelen Programmeren uit liefde voor programmeren en de uitdaging om beter te doen wat anderen hadden gedaan, Ze maakten de opkomst mogelijk van tools zoals die van het GNU-project, Linux, Python en andere die tegenwoordig toonaangevend zijn op gebieden zoals de cloud of kunstmatige intelligentie.