Op onze zusterblog Ubuntulog stelt mijn collega Pablinux een zeer interessante vraag. Het mogelijke gevaar van het gebruik van kleine projecten. Uw artikel is gebaseerd op twee specifieke voorbeelden. De eerste is Glimp, een vork van El Gimp wiens enige zichtbare doel was om de naam te veranderen, hoewel ze later, misschien uit angst voor spot, voorstelden om er andere functionaliteiten aan toe te voegen. De tweede is een onofficiële versie van Ubuntu met de Deepin-desktop die nooit de 21.10-editie heeft uitgebracht
Ik ga de mening van Pablinux letterlijk citeren om de mijne te onderbouwen, maar ik nodig je uit om het artikel toch te lezen.
Op geen enkel moment wil ik de onafhankelijke ontwikkelaar of kleine teams niet ondersteunen. Dit artikel is geen aanval op hen; hij wil gewoon dat we op veilig spelen of een aas in petto hebben. We kunnen bijvoorbeeld Mousai gebruiken om erachter te komen welk nummer wordt afgespeeld, en als het niet werkt, SongRec gebruiken, een niet-officiële Shazam-client. Hoewel het probleem duidelijk is: we kunnen worden achtergelaten zonder te weten wat er speelde, dus het kan de moeite waard zijn om de tweede eerst te gebruiken.
Waarom maat er niet toe doet
Mijn eerste observatie is dat de variabele waarmee rekening moet worden gehouden niet de grootte is. LWat moet worden overwogen om de levensvatbaarheid van een project te evalueren, zijn de doelstellingen en de inzet van de ontwikkelaars.
Laten we enkele voorbeelden bekijken
Apache OpenOffice
Als blogger ging ik door met het behandelen van OpenOffice-releases lang nadat een groot deel van de gemeenschap was opgesplitst om eerst LibreOffice en later The Document Foundation te creëren. OpenOffice is niet te omschrijven als een klein project aangezien het de Apache Foundation achter zich heeft en de Foundation het op verzoek van IBM heeft overgenomen. Vorig jaar ben ik ermee gestopt toen ik me realiseerde dat de release notes niet alleen niet voldoende waren om de minimaal vereiste driehonderdvijftig woorden te dekken Linux Adictos. Ze gaven me niet eens tweehonderdveertig karakters van een tweet.
Sommigen van jullie zullen zeker in de verleiding komen om me eraan te herinneren dat, aangezien LibreOffice bestaat, het erg moeilijk is om te vinden waar te innoveren. Echter, OnlyOffice, WPS Office, Calligra Office, Abiword en Gnumeric blijven zich ontwikkelen en interessante nieuwe functies opnemen.
Laten we nu naar het tegenovergestelde voorbeeld kijken.
linuxmint
Ik probeerde LinuxMint toen het voor het eerst uitkwam. Ik herinner me dat ik op een forum klaagde dat het gewoon Ubuntu was met een andere achtergrond. Het was met de beslissing van Canonical om van GNOME naar Unity te gaan en GNOME om tak 2 te beëindigen en naar ondoordringbare tak 3 te verhuizen dat het zijn plaats in de wereld vond. Hij ontwikkelde zijn eigen desktopomgeving (Cinnamon) en creëerde applicaties om functionaliteiten uit te breiden.
Het lijdt geen twijfel dat LinuxMint een klein project is. In feite heeft zijn leider Clement Lefebvre in het verleden geklaagd dat hij moe was van het werk dat nodig is om elke nieuwe versie van de distributie naar voren te brengen.
Het is natuurlijk niet eenvoudig om een gratis softwareproject uit te voeren. Zeker als je er niet van kunt leven. In mijn geval heb ik 15 dagen afscheid genomen van mijn persoonlijke blog om deze over te zetten van WordPress naar Jekyll. Dat was in januari. Ik kon het pas in november gedeeltelijk hervatten. Werk, een moeder met dementie, de Argentijnse economische crisis, een oude kapotte computer en een nieuwe computer waarop de eigenaar erop stond een niet toereikende stroombron te plaatsen, spande tegen mij (of in het voordeel van de lezers) samen EN, een blog is veel minder ingewikkeld dan de eenvoudigste gratis softwareprojecten.
Dat brengt ons tot compromissen. Een project wordt misschien niet vaak bijgewerkt, maar ontwikkelaars blijven interesse tonen het corrigeren van bugs, het beantwoorden van vragen of het aankondigen van ideeën.
Mijn tweede meningsverschil met het Pablinux-artikel heeft te maken met het feit dat het gevaar van discontinuïteit van services niet alleen optreedt bij kleine projecten. Degenen die betaalde applicaties hebben ontwikkeld voor het Software Center dat Ubuntu voor Unity heeft gemaakt of degenen die een telefoon met Ubuntu Phone hebben gekocht, kunnen dat bevestigen. Om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid sdiensten stopgezet door Google.