Gebruikersclubs. Nog een stap op weg naar Linux

De geschiedenis is geen reeks gebeurtenissen die zich lineair ontvouwen. Een gebeurtenis is het resultaat van de som van de gevolgen van vele andere grote en kleine gebeurtenissen die op verschillende tijdstippen in verschillende delen van de wereld hebben plaatsgevonden.

Ik onderbrak het internetverhaal om te beginnen met vertellen het verhaal van de geboorte van de vrije softwarebeweging. Dit is het moment om dit verhaal op te pakken om op het punt te komen waarop de twee elkaar ontmoeten. Onthoud dat we in het vorige artikel Richard Stallman m hebben verlatenVervelend omdat de professionele omgeving van de programmeurs gecommercialiseerd raakte en de oorspronkelijke geest van samenwerking die met de hackerbeweging gepaard ging, verloren ging. Toch was die geest levendiger dan ooit elders.

Begin jaren zeventig werd de fabricage van computers vereenvoudigd en zuiniger gemaakt dankzij de massaproductie van microprocessors. Op deze manier was het mogelijk op de markt brengen van elektronische componentenkits voor enthousiastelingen om hun eigen microcomputers te bouwen.

De interesse die door deze tenues werd gewekt, was groot, en al snel ontstonden er clubs waar degenen die hun eigen teams vormden en degenen die wilden leren hoe ze het moesten doen, persoonlijk bij elkaar kwamen om ideeën uit te wisselen en nieuws te leren. Deze groepen hadden kwaliteiten die Stallman zou missen bij professionele programmeurs: de liefde voor kennis omwille van zichzelf, de wens om de capaciteit van technologie volledig te benutten en de roeping om nuttig te zijn voor anderen door te delen wat men wist.

Deze gebruikersgroepen waren over het algemeen non-profitorganisaties met een wisselend aantal leden die eenmaal per maand bijeenkwamen en, afhankelijk van hun omvang en middelen, een gedrukte nieuwsbrief publiceerden. Bovendien, meer ervaren leden boden zich vrijwillig aan om vragen van beginnende gebruikers te beantwoorden. Zoals het werdNog populairder, fabrikanten van kits (en later van geassembleerde computers en software) begonnen bijeenkomsten bij te wonen om hun producten te promoten. Maar, zoals door sommige deelnemers werd beschreven, was het niet het typische promotiegesprek, maar ze leerden trucjes en gaven informatie handig voor deelnemers.

AT&T. De vijand om te verslaan

We hebben al computers in handen van niet-zakelijke gebruikers en een universeel communicatieprotocol om ze met elkaar te verbinden. Je moest gewoon van AT&T af. voor het internet om de massa te bereiken.

AT&T, een bedrijf dat sinds de negentiende eeuw eigenaar was van de patenten van Graham Bell, was in de twintigste eeuw het monopolie van telefooncommunicatie in de Verenigde Staten geworden. Hun domein was zo absoluut dat gebruikers niet eens hun telefoontoestel hadden. ook konden ze niet-bedrijfsapparaten op het netwerk aansluiten. Als enige fabrikant van modems heeft AT&T nooit de moeite genomen om iets anders aan te bieden dan dure en omvangrijke apparaten.

De kracht van het bedrijf begon te kraken toen de Hush-A-Phone verscheen, een plastic apparaatje dat in de telefoonontvanger paste en verhinderde dat een ander geluid dan de eigen stem van de afzender werd uitgezonden. Door een rechterlijke uitspraak kon het apparaat op de markt worden gebracht ondanks protesten van AT&T dat het zijn netwerk had beschadigd.

Een decennium later leed het bedrijf een laatste nederlaag toen Ronald Reagan aan de macht kwam. Vrijemarktfanaat en promotor van sterke deregulering van de economie​ De Amerikaanse overheid profiteerde van de vraag van de fabrikant naar een apparaat waarmee de telefoon in een radio kon worden geïntegreerd, zonder dat je bij het apparaat moest blijven om te communiceren. Toen AT&T gebruikers dreigde hun verbinding te verbreken, wendde de fabrikant zich tot de toezichthouder. Het telefoonbedrijf zou uiteindelijk instemmen met opsplitsing en het telefoonnetwerk zichzelf bevrijden.

Gebruikersclubs maken verbinding met het netwerk

Maar daarvoor waren er al vorderingen. In 1975 stond de Federal Communications Commission van de Verenigde Staten de gebruiker eindelijk toe om elk apparaat op het netwerk aan te sluiten, zolang het het niet beschadigde. Een van de eerste modems die onder de nieuwe regeling voor thuisgebruikers beschikbaar was, werd gekocht door een zekere Ward Christensen.

Christensen was eDe maker van xmoDEm, een programma waarmee computers uit die tijd met elkaar konden communiceren via het traditionele telefoonnetwerk. Deze software werd vrijelijk gedeeld tussen gebruikersclubs en aangepast aan verschillende besturingssystemen.