Een paar dagen geleden mijn partner Pablinux vertelde hen zijn ervaring gaat na 4 jaar terug naar Ubuntu. In zekere zin volgde ik het omgekeerde pad. Ik heb een afgeleide distro geïnstalleerd en dat bevestigde mijn mening dat elke afgeleide Ubuntu-distro die door iemand anders is gemaakt veel beter is dan de officiële. Dat is dan de reden van de vraag. Is Canonical het grootste probleem van Ubuntu?
Ik ga vooruitlopen op de typische hater-opmerking dat de goede dingen over Ubuntu voortkomen uit het werk van Debian. ik geloof het niet, mijn belangrijkste klacht over de officiële versie is het totale gebrek aan respect voor de meningen en behoeften van de eindgebruiker en dat is een kenmerk dat voor 100% is geërfd van de Debian-gemeenschap (waarmee het ontwikkelaars gemeen heeft) en wordt gedeeld met andere open source-projecten zoals GNOME.
Waar gaat dit allemaal over?
Vorig jaar stopte mijn desktopcomputer met werken en geen technische ondersteuning kon de oorzaak vinden. Ik bracht mijn tijd door met het afwisselen tussen overgebleven teams van vrienden van alle leeftijden en niveaus. Sommige van het merk en andere niet.
Afhankelijk van de bronnen schakelde ik altijd zonder problemen tussen Ubuntu, Ubuntu Mate en Lubuntu. Iemand gaf me onlangs een Lenovo 320AIP en het eerste wat ik probeerde was Ubuntu 23.04 te installeren (een distributie in de testfase) Halverwege het proces toonde het een klein gedrukt bericht met de melding Installatie mislukt. Ik probeer het dan met 22.10, de huidige versie. Het bericht in dit geval is dat het niet kon worden geïnstalleerd Bootloader.
Een zoekopdracht op Launchpad laat zien dat het een lang gemelde bug is die geen enkele ontwikkelaar wilde oplossen. De voorgestelde oplossing was om de opstartbestanden van een andere installatie te kopiëren. Een meer algemene zoekopdracht op Google vertelde me dat het voldoende was om Secure Boot uit te schakelen en te kiezen voor Secure Boot in plaats van UEFI. In de commentaren verklaarden veel gebruikers ook dat Pop!_OS geweldig werkte met dit model, dus besloot ik het te downloaden.
Is Canonical het grootste probleem van Ubuntu?
Pop! _OS is de distributie ontwikkeld door de computerfabrikant System76 is gebaseerd op de nieuwste stabiele versie van Ubuntu en gebruikt een aangepaste versie van de GNOME-desktop. Standaard werkt het met de DEB- en Flatpak-formaten, hoewel het mogelijk is om ondersteuning voor Snap toe te voegen. Het installatieprogramma is erg intuïtief en de distributie zelf is erg prettig in gebruik. De app store werkt veel beter dan het GNOME Software Center.
Ik gebruik Ubuntu Studio en heb in het verleden Ubuntu Cinnamon, LinuxMint, Ubuntu Budgie en KDE Neon gebruikt, plus een paar snelle stappen door LinuxMint. Ze hebben allemaal twee dingen gemeen. Het zijn uitstekende distro's en zijn veel beter (natuurlijk naar mijn mening) dan de originele versie.
Ik ben ervan overtuigd dat de verklaring van het Ubuntu-probleem te vinden is in deze pagina waarin de organisatievorm van de gemeenschap en haar relatie met Canonical wordt uitgelegd.
Aan de ene kant vertelt het ons dat:
De missie van Ubuntu spreekt aan een zeer diverse gemeenschap van deelnemers, medewerkers en bijdragers, die zeer verschillende belangen en doelen hebben. We willen de talenten van een diverse wereldwijde gemeenschap benutten en om dit te doen stellen we hoge eisen aan samenwerking, discussie, verantwoordelijkheid en ethiek.
Maar hieronder wordt het verduidelijkt:
In feite noodzakelijke beslissingen worden genomen, zelfs als er geen duidelijke consensus is binnen de gemeenschap. Er is maar één manier om in beroep te gaan of een beslissing te escaleren wanneer dat nodig is.
Ubuntu-Gemeenschapsraad
De sociale structuren en gemeenschapsprocessen van Ubuntu staan onder toezicht van de Ubuntu Community Council, die de nominaties en verkiezingen voor Ubuntu-besturen en -raden beheert.
En voor alle duidelijkheid:
Dit is geen democratie, dit is een meritocratie. We proberen meer te werken op consensus dan op stemmen, en zoeken de instemming van de mensen die het werk zullen moeten doen. Mark Shuttleworth, als de zelfverklaarde welwillende dictator voor het leven (SABDFL), speelt de gelukkig ondemocratische rol van beschermheer van het project. jijJe hebt de mogelijkheid, met betrekking tot Canonical-medewerkers, om mensen te vragen om aan specifieke projecten, functiedoelen en specifieke bugs te werken.
Het heeft ook een doorslaggevende stem in de Technische Raad en in de Gemeenschapsraad, voor het geval het in stemming wordt gebracht. Deze vaardigheid wordt niet lichtvaardig gebruikt.
Op zichzelf zou het woord Meritocratie ons de haren te berge doen rijzen. Ik heb niets tegen verdienste, maar in de open source communities het betekent meestal dat je alleen promotie krijgt door te doen wat degenen die op nieuwe leden stemmen als verdienstelijk beschouwen. En dat is meestal niet waar de eindgebruiker blij van wordt.ino een indrukwekkend vertoon van programmeervaardigheid.
Maar in de praktijk is er niet eens een consensus, we doen wat Shuttleworth zegt, en Shuttleworth heeft laten zien dat hij een Steve Jobs is zonder het charisma van Steve Jobs, willekeurige beslissingen neemt zonder enige rechtvaardiging, maar niet in staat is om het aan het publiek te verkopen.
Ik had een min of meer vergelijkbare ervaring, in feite ben ik geen gevorderde gebruiker in dit Linux-ding, maar ik weet iets over hoe de systemen te installeren, ik heb 3 ietwat oude computers in mijn huis en ik kon Ubuntu niet installeren in zijn verschillende versies op een van hen, het gaf altijd een fout in iets Met andere op Ubuntu gebaseerde distro's werkt alles echter, ik heb Linux Mint 21 en ZorinOS 16 geïnstalleerd.