Vensterstapelaars: Windows 11 vs. Plasma

Het is nu meer dan twee maanden geleden dat KDE Plasma 5.27 uitbracht en ons in staat stelde om te gaan gebruiken wat ze een geavanceerde vensterstapelaar. Na enkele weken gebruik, heb ik onlangs mijn Windows 11 geüpgraded, een die ik op een externe SSD heb staan, en geprobeerd wat Microsoft biedt. Sindsdien voel ik me wat minder op mijn gemak met wat KDE voor ogen had. tussen deze twee venster stapelaars, wat is beter? Welke bewaar ik?

Waar ik geen twijfel over heb, is dat Plasma krachtiger is. Het stelt ons in staat om de opstelling te creëren die we willen, denk ik letterlijk. Door op de META-toets (Windows) en de T (voor "tiling") te drukken, gaan we naar de bewerkingsmodus. Door de kwadranten in tweeën te delen, horizontaal of verticaal, kunnen we veel kwadranten maken waarin we later de vensters zullen plaatsen. Bovendien kunt u toevoegen drijvende panelen. Wat mist er?

Windowmanagers hebben hier niets mee te maken.

Waar we het hier over gaan hebben zijn vensterstapelaars die heel anders zijn dan die gebruikt worden door vensterbeheerders, en ook van wat Pop!_OS gebruikt. Window-managers gebruiken niet eens een typische desktop, en Pop!_OS lijkt er veel op, maar is op zijn eigen manier geïmplementeerd. Nadat we dit hebben uitgelegd, gaan we verder met waar dit artikel over gaat, namelijk vergelijken wat Windows 11 biedt en wat Plasma 5.27+ biedt. In GNOME kan dat ook een extensie gebruiken, maar het is veel beperkter.

Window Stackers: Windows 11, intuïtiever; Plasma, meer compleet

Wat KDE van Microsoft kan leren, is wat maakt Windows 11-optie gemakkelijker te gebruiken en in sommige gevallen directer. Windows 11 Hiermee kunt u op drie manieren beginnen met stapelen: als we een venster naar boven brengen, zien we dat een soort tabblad een paar millimeter van bovenaf naar beneden gaat, en als we het venster bovenop dat tabblad plaatsen, zien we wat er in de koptekstopname linksboven staat : diverse indelingen. Zoiets verschijnt wanneer we de aanwijzer op de knop Venster herstellen/maximaliseren plaatsen. Nog een andere manier, als we op META + Z drukken, ziet het er hetzelfde uit als wanneer we de cursor op de genoemde knop plaatsen, maar deze keer met een nummer waarop we kunnen drukken om dat arrangement te kiezen.

Van zijn kant heeft KDE ook iets soortgelijks, maar om het in te voeren moeten we op META+T drukken en dan, rechtsboven, "Laadindeling". De slechte? Naast de wandeling die we moeten maken om op dat punt te komen, zijn er op dit moment slechts drie standaardinstellingen:

Ongetwijfeld zal de eerste veel gebruikt worden. De tweede en derde niet zozeer, maar ze dienen als een begin. Ik mis er nog veel meer. Hoewel het bijvoorbeeld later met de hand kan worden gecorrigeerd, zou de tweede ook beschikbaar moeten zijn in drie exacte indelingen, en een optie met vier vensters, één in elke hoek, zou volgens mij ook nuttig zijn.

KDE zei dat het een eerste stap was

Toen ze het introduceerden, zei KDE dat ze niet wisten hoe dit zou eindigen, maar ze wisten één ding zeker: het is hier niet om te concurreren met windowmanagers zoals Sway of de vele die eindigen op -wm. Als eerste stap is het prima, maar ik mis dat alles esthetischer is. Ik zal niet degene zijn die zal zeggen dat de manier om het scherm in tweeën te delen in het vorige Mac OS X, wat werd gedaan door de knop Herstellen/maximaliseren ingedrukt te houden, de beste manier was om het scherm in tweeën te delen, wat op bovenop dat niet gestapeld of zoiets, maar zoals het is in Windows 11 heb ik er geen hekel aan.

Afzonderlijke vermelding van de kwestie van de «gap» of ruimte tussen ramen als we in die modus zitten. Met Plasma kun je het zo configureren dat je het helemaal kunt verwijderen, maar dat is niet mogelijk op Windows. Dus tussen de twee vensterstapelaars geef ik de voorkeur aan de Plasma-versie... hoewel ik er meer de voorkeur aan zal geven als ze meer lay-outs toevoegen (ik neem aan dat ze dat zullen doen) en als ze het proces een beetje visueler maken. Dat laatste is niet het belangrijkste, maar het is een lust voor het oog.