El GRUB is een van de belangrijkste onderdelen van Linux, maar het kan ook een van de meest problematische zijn, dus we gaan uitleggen waaruit het bestaat en hoe het werkt vanuit het eenvoudigste perspectief.
De eerste sector van de harde schijf wordt aangeroepen het Master Boot Record (MBR) Deze sector is slechts 512 bytes lang en bevat een klein stukje code (446 bytes) genaamd de primaire bootloader en de partitietabel (64 bytes), die de primaire en uitgebreide partities beschrijft.
Standaard zoekt de MBR-code naar de partitie die als actief is gemarkeerd en zodra een partitie is gevonden, laadt deze deze van de opstartsector in het geheugen en geeft de controle eraan. GRUB vervangt de standaard MBR door uw eigen code.
GRUB-bewerking kan in verschillende fasen worden ingedeeld.
Stage 1. Het bevindt zich in de MBR en verwijst voornamelijk naar fase 2, omdat de MBR te klein is om alle benodigde gegevens op te slaan.
Stage 2. Verwijst naar je configuratiebestand, dat alle complexe gebruikersinterface en opties bevat die normaal bekend zijn als we het over GRUB hebben. Fase 2 kan overal op de schijf staan. Als fase 2 de configuratietabel niet kan vinden, zal GRUB de opstartvolgorde verlaten en de gebruiker een opdrachtregel geven voor handmatige configuratie.
Stage 1.5. kan gebruik opstartinformatie, die klein genoeg is om in het gebied direct na MBR te passen.
De architectuur van het podium maakt het mogelijk GRUB vrij complex en zeer configureerbaar zijn, vergeleken met de meeste bootloaders, die schaars zijn en eenvoudig binnen de grenzen van de partitietabel passen.