Hoe een harde schijf te repareren

In een artículoenvio anterieure we hebben gesproken over het oplossen van BIOS-gerelateerde problemen. Hierin zullen we ons concentreren op een ander onderdeel dat, hoewel het niet essentieel is, noodzakelijk is om het meeste uit onze computer te halen. Nu zien we hoe een harde schijf te repareren met behulp van gratis software en open source-hulpprogramma's.

De functie van de harde schijf is om maken het opslaan en ophalen van grote hoeveelheden informatie mogelijk. In de meeste gevallen is die opslag permanent (tenminste totdat we vrijwillig besluiten om deze te verwijderen). Bovendien werkt het samen met het RAM-geheugen wanneer het meer informatie moet opslaan dan het kan opslaan, en fungeert het als een tijdelijke opslagplaats.

Hoe een harde schijf te repareren

Om te weten hoe we problemen kunnen oplossen, moeten we eerst hun aard begrijpen en daarvoor moeten we de samenstelling en werking van een harde schijf kennen.

In de hermetische doos vinden we twee goed gedifferentieerde componenten:

• Een set elektronische en mechanische componenten Verantwoordelijk voor procedures voor het opslaan en ophalen van gegevens.
• Een stapel schijven die bekend staat als platters. Platters slaan informatie in magnetische vorm op, zowel aan de boven- als onderkant, in kleine elementen die kunnen worden gemagnetiseerd of gedemagnetiseerd en die 1 of 0 vertegenwoordigen in één bit informatie.

Werking van de harde schijf

Er is een lees- en schrijfkop voor elk oppervlak, dat wil zeggen dat het aantal koppen tweemaal het aantal platen zal zijn. Een mechanische arm gebruiken hoofden bewegen lineair van buiten naar binnen. Tegelijkertijd draait de stapel platen met een constante snelheid terwijl informatie wordt geschreven of gelezen. Wanneer er iets gelezen of geschreven gaat worden, komen de koppen in positie en wachten tot de schijf draait totdat de overeenkomstige kop overeenkomt met de locatie van de gezochte gegevens of met de plaats die is toegewezen om deze op te slaan.

Elk van de oppervlakken van de vlakken is verdeeld in concentrische cirkels die sporen worden genoemd.. Sporen die op alle schijven in de stapel dezelfde positie innemen, worden cilinders genoemd. Tracks zijn onderverdeeld in sectoren die de kleinste informatie-eenheid zijn die naar een schijf kan worden geschreven.

Om kop, sector en cilinder te identificeren, moeten we in gedachten houden dat koppen en cilinders beginnen te worden genummerd vanaf nul en sectoren vanaf één. Dat wil zeggen dat de eerste sector van een harde schijf degene is die overeenkomt met kop 0, cilinder 0 en sector 1.

Echter, Linux (en de andere besturingssystemen) ze werken niet met fysieke partities, maar gebruiken in plaats daarvan op software gebaseerde partities die partities worden genoemd. In de praktijk werken de scheidingswanden alsof het losse opbergeenheden zijn.

Binnen elke partitie is de inhoud georganiseerd in hiërarchische structuren die mappen worden genoemd.. Hoewel partities een vaste grootte hebben en aangrenzende cilinders bezetten, kunnen mappen dit veranderen en overal op de partitie worden verspreid. Binnen hetzelfde schijfstation kan er voor elke partitie een bestandssysteem zijn dat verplicht is voor de inhoud binnen elke partitie.

Verschillen tussen GPT en MBR

Om bepaalde gegevens te kunnen schrijven of lezen, de schijf moet ten minste één partitie hebben en een plek om informatie over alle beschikbare partities te vinden, waar ze beginnen en eindigen en welke van hen het besturingssysteem start bij het aanzetten van de computer.

Er zijn er twee manieren om die informatie op te slaan: Master Boot Record (MBR) en GUID Partition Table (GPT)

MBR is de oudste methode. Bestaat uit een speciale opstartsector aan het begin van een schijf. Naast informatie over partities bevat de drive de bootloader dat, in het geval dat er meer dan één besturingssysteem is geïnstalleerd, kies met welk besturingssysteem u wilt beginnen.

MBR kan alleen werken met schijven tot 2 TB en vier primaire partities of drie primaire partities en één uitgebreide partitie die verder kan worden onderverdeeld in logische partities.

Met GPT krijgt elke partitie een "globally unique identifier". GPT heeft niet de beperkingen van de schijfcapaciteit of het aantal partities van MBRDe bestaande beperkingen zijn in ieder geval de beperkingen die worden opgelegd door het besturingssysteem.

Een ander voordeel van GPT is dat in tegenstelling tot MBR, dat partitionerings- en opstartgegevens aan het begin van de schijf opslaat, worden deze in meerdere kopieën op de hele schijf opgeslagen. Bovendien detecteert het problemen met de gegevensintegriteit door te kijken naar de waarden van de cyclische redundantiecontrole. Als u schade aantreft, probeer deze dan te herstellen vanaf een andere locatie op de schijf.

Veelvoorkomende problemen en hoe ze op te lossen in Linux

Over het algemeen kunnen we 4 soorten problemen vinden:

• Sleutelgegevens verwijderen: Dit kan gebeuren door een gebruikersfout die verwijdert wat niet verwijderd mag worden of door bugs in de gebruikte software.
• Virusactie: Hoewel Linux een permissiesysteem heeft dat het minder kwetsbaar maakt dan andere besturingssystemen, kan geen enkel beveiligingsmechanisme de incompetentie van een gebruiker overleven. Het enige dat nodig is, is een bezoek aan een gecompromitteerde website om de malware toegang te geven tot een van de aangesloten schijven en de gegevens te manipuleren.
• Slechte sectoren op de harde schijf: In dit geval kan het te wijten zijn aan fabricagefouten of fysieke schade die tijdens het hanteren is ontstaan.

Enkele manieren waarop we schijfproblemen kunnen detecteren voordat het te laat is, zijn:

Het dd-commando

Met dit commando we kunnen de typesnelheid meten. Hiervoor openen we de terminal en schrijven:

dd if=/dev/zero of=/tmp/test1.img bs=1G count=1 oflag=dsync

Het is mogelijk om latency te meten met het commando:

dd if=/dev/zero of=/tmp/test2.img bs=512 count=1000 oflag=dsync

Het fsck-commando

Deze opdracht start een hulpprogramma dat stelt u in staat om de bestandsdatabase te scannen op zoek naar fouten en probeert deze op te lossen. Daarnaast genereert het een rapport van de resultaten. In het geval dat het systeem onverwacht wordt afgesloten, wordt fsck automatisch uitgevoerd.

Om deze opdracht te gebruiken, moeten we de partitie identificeren die we willen analyseren. We doen het met het commando:

sudo fdisk -l

Zodra we de doorzochte partitie hebben geïdentificeerd, moeten we kennis nemen van de identifier. Dit heeft de vorm /dev/sdx* waarbij x een letter is die begint met een a voor de eerste schijf en * een getal dat begint met 1 voor de eerste partitie.
Om de verificatie uit te voeren, ontkoppelen we eerst de partitie met de opdracht
umount /dev/sdX*
en dan starten we de opdracht met:
fsck /dev/sdX*

Als we een complete eenheid willen controleren, schrijven we dezelfde commando's, maar zonder het partitienummer aan te geven.

Om de huidige partitie te scannen, moet u dit doen vanaf installatiemedia of vanuit de reddingsmodus van de bootloader.

Het badlocks-commando

Dit commando vind slechte sectoren en sla de informatie op in een tekstbestand.

De instructie is als volgt:

sudo badblocks -v /dev/sdX*> ~/sectores_dañados.txt

Het e2fsck-commando

Dit is een foutdetectie en correctiecommando specifiek voor Ext-bestandssystemen. De syntaxis is:

sudo e2fsck -cfpv /dev/sdX*

De cfpv-instructie geeft aan:

• c Het programma zou dus de slechte blokken moeten vinden en ze aan een lijst moeten toevoegen.
• f waarbij ook een bestandssysteemcontrole moet worden uitgevoerd.
• p dat je moet proberen de slechte blokken te repareren.
• v die moeten worden weergegeven in de resultaten van de afwerkingsprocedure.

e2fsck en badlocks kunnen worden gecombineerd door eerstgenoemde de lijst met fouten te laten lezen die door laatstgenoemde zijn gedetecteerd.

sudo e2fsck -l bad_sectors.txt /dev/sdX*

De opdracht testschijf

TestDisk is een verwijderde tool voor gegevensherstel opzettelijk, per ongeluk of met opzet. Het resultaat is niet altijd perfect en de bestanden krijgen hun oorspronkelijke naam niet terug, dus we moeten ze een voor een bekijken om te vinden wat we zoeken.

Voordat we het gaan gebruiken, moeten we het installeren met behulp van de pakketbeheerder van onze distributie. Eenmaal geïnstalleerd starten we het programma met de opdracht

testdisk

Wanneer we dit doen, zien we drie opties:

1. creëren een logbestand
2. toevoegen Aanvullende informatie op die verzameld in eerdere sessies.
3. niet registreren informatie.

Vervolgens selecteren we de eenheid die we willen analyseren met de cursor en gaan we naar de instructie om verder te gaan en drukken we op Enter. In de volgende schermen geven we het type partitietabel en de herstelmodus aan. Als laatste kiezen we de partitie.

Om te voltooien gaan we naar de map waar het verwijderde bestand was, we markeren het, we drukken op C om het herstel te starten en vervolgens naar de plaats waar het zal worden opgeslagen.

Veel van deze commando's kunnen worden gebruikt met een grafische interface. In GNOME hebben we bijvoorbeeld de applicatie Gparted gevonden in de repositories en als een Linux-distributie die in Live-modus kan worden gebruikt. Het KDE-bureaublad heeft ook zijn eigen partitiebewerkingsgereedschap.

Aan de andere kant zijn er enkele oplossingen voor betalingsherstel. Echter, geen van beide garandeert perfecte resultaten, dus het is het beste om meerdere kopieën van belangrijke bestanden te hebben zowel lokaal als in de cloud.