Alle menselijke activiteit heeft mythen nodig. Voorbeelden die stimuleren en de koers bepalen voor achterblijvers. Helden in het charmante jargon van organisatiesociologen.
Natuurlijk is het normaal dat mythen verdiensten overdrijven en gebreken verbergen. Maar er zijn grenzen die niet overschreden kunnen worden, namelijk het negeren van andere mensen door hun bijdragen niet te erkennen.
Als je sommige historici en columnisten zou geloven?. Steve Jobs creëerde de computerindustrie in zes dagen en op de zevende hield hij zijn beroemde toespraak op Stanford. Natuurlijk had hij hulp. Volgens een programma op het History-kanaal waren de aliens degenen met de ideeën.
ik ben geen hater Ik erken twee belangrijke bijdragen van Steve Jobs aan de computerindustries. De eerste was om te hebben geïnstalleerd het idee dat het gebruik van een computer een esthetisch aangename en mooie ervaring kan zijn. De tweede, een waar Linux-internetgebruikers eeuwig dankbaar voor zouden moeten zijn.
Op 29 april 2010 heeft Steve Jobs, kondigde aan dat noch de iPhone, iPod Touch of iPad Flash-inhoud zou gebruiken. Hij baseerde de beslissing op een verhoogd stroomverbruik, het apparaat "loopt vast", slechte prestaties op mobiele apparaten, slechte beveiliging, gebrek aan aanraakondersteuning en de wens om te voorkomen dat "een laag software van derden tussen het platform en de ontwikkelaar komt".
Zonder te blozen klaagde hij dat het Adobe-product "volgens bijna elke definitie Flash een gesloten systeem is".
Adobe zou uiteindelijk stoppen met Flash, waarvan de ondersteuning vorig jaar eindigde.
Vanaf dat moment werden HTML 5, Javascript en CSS3 de standaarden voor het afspelen van multimedia op het web.
10 jaar zonder banen. Een visonario in de stijl van Mr Magoo
De mening van Stallman
Te midden van de stortvloed van lovende recensies, geplaatst op het moment van zijn dood, raakte Richard Stallman de schokkende noot.
Steve Jobs is dood, pionier in het groot maken van het idee van de computer als een gevangenis, ontworpen om de dwazen van hun vrijheid te scheiden.
Zoals de burgemeester van Chicago, Harold Washington, zei over de corrupte ex-burgemeester Daley, ik ben niet blij dat hij stierf, maar ik ben blij dat hij gegaan is. Niemand verdient het om te sterven: niet Jobs, niet Mr. Bill, zelfs niet degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan grotere schade dan die van hen. Maar we verdienen allemaal dat er een einde komt aan de slechte invloed van Jobs op de computers van mensen.
Helaas blijft die invloed ondanks zijn afwezigheid bestaan. We kunnen alleen maar hopen dat zijn opvolgers, in hun pogingen om zijn nalatenschap voort te zetten, minder effectief zullen zijn.
De dag dat hij Apple verliet
Jobs' apologeten staan erop hem af te schilderen als een visionair die zijn tijd ver vooruit was, maar de realiteit is dat het er meestal niet één raakte.
In de jaren 80, Apple besloot het management van het bedrijf toe te vertrouwen aan een professionalDe uitverkorene was John Sculley, een voormalig directeur van Pepsico. Jobs nam ondertussen een team over dat verantwoordelijk was voor het ontwerpen van een nieuwe computer, de Macintosh.
Jobs verwachtte dat de nieuwe computer eind 80.000 1984 stuks zou verkopenof wat ze een bedrag hebben geproduceerd om aan de vraag te voldoen. Helaas kwam die rechtszaak nooit en het was volledig de schuld van Jobs.
De Macintosh had niet genoeg geheugen (128 KB vs. 512 van de concurrentie) en de applicatiecatalogus was beperkt. Bovendien. veel Apple II-teamleden die goed waren voor 70% van de omzet van het bedrijf, voelden zich gekleineerd en vertrokkenRon.
Steve Jobs gaf iedereen de schuld van de mislukking, behalve hijzelf. Ten slotte wilde hij Sculley eruit schoppen, misbruik makend van het feit dat de directeur op reis ging. Sculley kwam erachter, ontmoette de raad van bestuur van het bedrijf en kreeg unanieme steun door Jobs uit zijn managementfuncties te verwijderen.
Jobs werd boos, hij verkocht al zijn aandelen behalve één. (Ik veronderstel dat hij de aandeelhoudersvergaderingen zal blijven lastigvallen) en hij verliet het bedrijf.
Zonder ballast slaagde Sculley erin een niche te vinden voor de Macintosh (Desktop Publishing) herstructureerde het bedrijf door inkrimping en overtuigde softwarebedrijven om titels voor dit platform te produceren.