આપણે બધા જાણીએ છીએ કે તે અસ્તિત્વમાં છે મુખ્ય અને ગૌણ મેમરીમાં ટુકડો. આ ટુકડો ચોક્કસ ફાઇલ સિસ્ટમો પર લગભગ નહિવત્ છે, પરંતુ અન્ય પર ખૂબ સ્પષ્ટ છે. લિનક્સમાં, અને યુનિક્સ વિશ્વમાં સામાન્ય રીતે, ટુકડા કરવો એ મોટી સમસ્યા નથી. ફ્રેગમેન્ટેશન સામાન્ય રીતે ખૂબ ઓછું હોય છે. માર્ગ દ્વારા, જો તમને ખબર ન હોય તો, ફ્રેગમેન્ટેશન જ્યારે ફાઇલ અથવા ડેટા મેમરીમાં સતત સંગ્રહિત ન થાય, પરંતુ તેના બદલે કેટલાક અલગ અલગ વિસ્તારોમાં સંગ્રહિત થાય છે ...
આ theપરેટિંગ સિસ્ટમને ડિવાઇસ અથવા માધ્યમ પર ઉપલબ્ધ મેમરી સ્પેસનો ઉપયોગ કરવામાં મદદ કરવા માટે કરવામાં આવે છે, જો તે અસ્તિત્વમાં નથી, તો બ્લોક્સને સતત નવા લેખિત ડેટાને ફરીથી મકાનમાં ખસેડવું જોઈએ અને તેને સક્ષમ કર્યા વિના, તેને સ્થિત રાખવા માટે સતત અપડેટ કરવું જોઈએ. ઝડપથી લખવા માટે. પરંતુ તે લાંબા ગાળે slowક્સેસ ધીમું કરે છે (વાંચો અને લખો) આ અવરોધો અને તેના કારણે મેમરી સંસાધનોનો ઉપયોગ બિનઅસરકારક રીતે થાય છે.
ઘણા હાર્ડ ડ્રાઇવ ફ્રેગમેન્ટેશનથી વાકેફ છે, પરંતુ અજાણ છે કે રેમ મેમરી ફ્રેગમેન્ટેશન પણ તે જ રીતે અસ્તિત્વમાં છે તે ગૌણ સ્ટોરેજ મીડિયા પર છે. પરંતુ બીજી વસ્તુ જે તેઓ જાણતા નથી તે છે ત્યાં બે પ્રકાર છે ટુકડો:
- આંતરિક ટુકડો- તે એક પ્રકાર છે જ્યાં સિસ્ટમ મેમરી વધુ પડતી જોગવાઈવાળી હોય છે અને પછી તેનો ઉપયોગ કરી શકાતી નથી. ઉદાહરણ તરીકે, જો તમે લેખની છબી જુઓ, તો તમે જુઓ છો કે ઘરના બ્લોક એ માટે એવું અનુમાન કરવામાં આવ્યું હતું કે તે કંઈક વધુ કબજે કરશે અને હવે તે વધારે જગ્યા (લોખંડની જાળીવાળું) વાપરી શકાતું નથી.
- બાહ્ય ટુકડો- જ્યારે એપ્લિકેશન અથવા પ્રક્રિયા અથવા ડેટા મેમરીમાંથી કા isી નાખવામાં આવે છે અને વપરાયેલી જગ્યા તુરંત ફરીથી ફરીથી ગોઠવવામાં આવતી નથી, ત્યારે જથ્થો છોડીને આવે છે.
- ડેટા ટુકડો: જ્યારે ડેટા બિન ક્રમિક રીતે લખવામાં આવે છે.
- પરપોટા: તે ખાલી જગ્યાના આ કિસ્સામાં ખંડિત છે, જ્યારે તે એકરૂપ અને કોમ્પેક્ટ નથી, પરંતુ તેને અન્ય કબજે કરેલા બ્લોક્સ સાથે જોડાયેલા નાના મુક્ત ભાગોમાં વહેંચવામાં આવે છે. તે લેખનને વધુ જટિલ બનાવે છે.
તમે પહેલાથી જ જાણો છો કે કઈ ફાઇલ સિસ્ટમ્સ અથવા એક્સ્ટ 4, ઝેડએફએસ, રીઝર 4, વગેરે જેવા એફએસ., તેમની પાસે સામાન્ય રીતે કેપિટલ ફ્રેગમેન્ટેશન હોતું નથી અને સામાન્ય રીતે વારંવાર ડિફ્રેગ કરવાની જરૂર નથી ...