Στοίβες παραθύρων: Windows 11 vs. Πλάσμα αίματος

Έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από τότε που το KDE κυκλοφόρησε το Plasma 5.27 και μας επέτρεψε να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε αυτό που αποκαλούσαν προηγμένη στοίβαξη παραθύρων. Μετά από αρκετές εβδομάδες χρήσης του, πρόσφατα αναβάθμισα τα Windows 11 μου, ένα που έχω σε εξωτερικό SSD, και δοκίμασα αυτό που προσφέρει η Microsoft. Από τότε νιώθω λίγο λιγότερο άνετος με αυτό που οραματίστηκε το KDE. μεταξύ αυτών των δύο στοίβες παραθύρων, ποιό είναι καλύτερο? Ποιο να κρατήσω;

Αυτό για το οποίο δεν έχω καμία αμφιβολία είναι ότι το Plasma είναι πιο ισχυρό. Μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε τη διάταξη που θέλουμε, νομίζω κυριολεκτικά. Πατώντας το πλήκτρο ΜΕΤΑ (Windows) και το Τ (για «πλακάκια») μπαίνουμε στη λειτουργία επεξεργασίας. Διαιρώντας τα τεταρτημόρια στη μέση, είτε οριζόντια είτε κάθετα, μπορούμε να δημιουργήσουμε πολλά τεταρτημόρια στα οποία αργότερα θα τοποθετήσουμε τα παράθυρα. Επιπλέον, μπορείτε να προσθέσετε πλωτά πάνελ. Τι ΛΕΙΠΕΙ?

Οι διαχειριστές παραθύρων δεν έχουν καμία σχέση με αυτό.

Αυτό με το οποίο θα αντιμετωπίσουμε εδώ είναι στοίβες παραθύρων που διαφέρουν πολύ από αυτές που χρησιμοποιούν οι διαχειριστές παραθύρων, καθώς και από αυτό που χρησιμοποιεί το Pop!_OS. Οι διαχειριστές παραθύρων δεν χρησιμοποιούν καν μια τυπική επιφάνεια εργασίας και το Pop!_OS μοιάζει πολύ, αλλά υλοποιείται με τον δικό του τρόπο. Έχοντας εξηγήσει αυτό, συνεχίζουμε με αυτό που αφορά αυτό το άρθρο, δηλαδή να συγκρίνουμε τι προσφέρει τα Windows 11 και τι προσφέρει το Plasma 5.27+. Στο GNOME μπορείτε επίσης χρησιμοποιώντας μια επέκταση, αλλά είναι πολύ πιο περιορισμένο.

Στοίβες παραθύρων: Windows 11, πιο διαισθητικό. Plasma, πιο ολοκληρωμένο

Αυτό που μπορεί να μάθει το KDE από τη Microsoft είναι αυτό που κάνει Η επιλογή των Windows 11 είναι πιο εύκολη στη χρήση και πιο άμεσο σε ορισμένες περιπτώσεις. Windows 11 σας επιτρέπει να ξεκινήσετε τη στοίβαξη με τρεις τρόπους: αν σηκώσουμε ένα παράθυρο στην κορυφή, θα δούμε ότι ένα είδος καρτέλας κατεβαίνει μερικά χιλιοστά από πάνω, και αν βάλουμε το παράθυρο πάνω από αυτήν την καρτέλα, βλέπουμε τι υπάρχει στην καταγραφή κεφαλίδας επάνω αριστερά : διάφορες διατάξεις. Κάτι τέτοιο εμφανίζεται όταν βάζουμε το δείκτη πάνω από το κουμπί επαναφοράς/μεγιστοποίησης παραθύρου. Με έναν άλλο τρόπο, αν πατήσουμε META + Z φαίνεται το ίδιο όπως όταν βάζουμε τον κέρσορα πάνω από το αναφερόμενο κουμπί, αλλά αυτή τη φορά με έναν αριθμό που μπορούμε να πατήσουμε για να επιλέξουμε αυτή τη διάταξη.

Από την πλευρά του, το KDE έχει επίσης κάτι παρόμοιο, αλλά για να μπούμε σε αυτό πρέπει να πατήσουμε META+T και μετά, επάνω δεξιά, "Load Layout". Το κακό? Εκτός από τη βόλτα που πρέπει να κάνουμε για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο τρεις προεπιλεγμένες ρυθμίσεις:

Χωρίς αμφιβολία, το πρώτο θα χρησιμοποιηθεί πολύ. Το δεύτερο και το τρίτο όχι τόσο, αλλά χρησιμεύουν ως αρχή. Μου λείπουν πολλά άλλα εκεί. Για παράδειγμα, αν και αργότερα μπορεί να διορθωθεί με το χέρι, το δεύτερο θα πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμο σε ακριβώς τρία τμήματα, και μια επιλογή με τέσσερα παράθυρα, ένα σε κάθε γωνία, νομίζω ότι θα ήταν επίσης χρήσιμη.

Το KDE είπε ότι ήταν ένα πρώτο βήμα

Όταν το παρουσίασαν, το KDE είπε ότι δεν ήξεραν πώς θα τελειώσει αυτό, αλλά ήξεραν σίγουρα ένα πράγμα: δεν είναι εδώ για να ανταγωνιστεί διαχειριστές παραθύρων όπως το Sway ή πολλά που τελειώνουν σε -wm. Σαν πρώτο βήμα είναι μια χαρά, αλλά μου λείπει ότι όλα είναι πιο αισθητικά. Δεν θα είμαι αυτός που θα πει ότι ο τρόπος διαίρεσης της οθόνης στα δύο στο προηγούμενο Mac OS X, που γινόταν πατώντας και κρατώντας πατημένο το κουμπί επαναφοράς/μεγιστοποίησης, ήταν ο καλύτερος τρόπος για να χωριστεί η οθόνη στα δύο, ο οποίος στο πάνω από αυτό δεν στοίβαξε ή τίποτα, αλλά όπως είναι στα Windows 11 δεν μου αρέσει.

Ξεχωριστή αναφορά στο θέμα του «κενού» ή χώρο μεταξύ των παραθύρων όταν είμαστε σε αυτή τη λειτουργία. Το Plasma σάς επιτρέπει να το ρυθμίσετε στο σημείο να το αφαιρέσετε εντελώς, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό στα Windows. Οπότε, ανάμεσα στα δύο window stackers προτιμώ το Plasma...αν και θα το προτιμήσω περισσότερο όταν προσθέτουν περισσότερες διατάξεις (υποθέτω ότι θα κάνουν) και αν κάνουν τη διαδικασία λίγο πιο οπτική. Το τελευταίο δεν είναι το πιο σημαντικό, αλλά ευχαριστεί το μάτι.