Επί του παρόντος, ο μόνος επίσημος τρόπος χρήσης ACESTREAM στο Linux είναι μέσω του πακέτου snap του. Υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως κάποια πακέτα AUR για διανομές με βάση το Arch Linux, αλλά δεν καταφέρνουν όλοι να το κάνουν να δουλέψει, είτε λόγω έλλειψης πληροφοριών, είτε από επιθυμία... Λειτουργεί για όλους, μια επιλογή που μας επιτρέπει να έχω το κινητήρας τρέχει στο παρασκήνιο και αυτό δεν απαιτεί την εγκατάσταση κανενός πακέτου, οπότε θα κερδίσουμε σε καθαριότητα.
Για κάτι λιγότερο από ενάμιση χρόνο, υπάρχει α AppImage από την AceStream. Η λειτουργία του δεν είναι όπως πολλά άλλα, που μερικές φορές χρειάζεται μόνο διπλό κλικ για να ξεκινήσει ένα λογισμικό, αλλά κάνει τη δουλειά του. Αν και θεωρητικά μπορεί να λειτουργήσει με άλλους τρόπους, υπάρχει ένας που δεν αποτυγχάνει ανεξάρτητα από τη διανομή που χρησιμοποιούμε (αν δεν ανοίγει στο ubuntu), αρκεί να είναι x64.
Εκκίνηση του AceStream AppImage από το τερματικό
Στην αρχή, υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι όλα λειτουργούν κατά το άνοιγμα του AppImage, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωσή μου. Η επιλογή τερματικού λειτουργεί για μένα και τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσω είναι τα εξής:
- Κατεβάσαμε το AceStream AppImage. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟ και αν το εμπιστευόμαστε ή όχι θα πρέπει να είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρει ο καθένας. Διατίθεται σε αυτόν τον σύνδεσμο github.
- Σας δίνουμε άδεια εκτέλεσης. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με chmod +x path_to_file ή με δεξί κλικ, ιδιότητες και επισήμανση του πλαισίου ελέγχου (αυτό μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον διαχειριστή αρχείων που χρησιμοποιούμε).
- Τώρα πρέπει να ανοίξουμε ένα τερματικό.
- Η εντολή για την εκκίνηση αυτής της έκδοσης του AceStream είναι path_to_file --client-console. Μπορούμε να βάλουμε τη διαδρομή προς το αρχείο σύροντας το AppImage στο τερματικό.
- Μόλις γραφτεί αυτό, θα δούμε ότι υπάρχει ενέργεια στο τερματικό. Στη συνέχεια, μπορούμε να προσπαθήσουμε να ανοίξουμε το περιεχόμενο του AceStream. Θα πρέπει να λειτουργήσει.
Το βήμα 4 μπορεί να γίνει από έναν εκκινητή όπως το KRunner ή το GNOME, και τα δύο είναι διαθέσιμα με Alt+(Fn)F2. Η μόνη διαφορά είναι ότι αν το κάνουμε από ένα από αυτά τα εργαλεία δεν θα δούμε τίποτα και δεν θα ξέρουμε ότι εκτελείται στο παρασκήνιο και θα είναι εκεί μέχρι να σταματήσουμε τη διαδικασία. Αν το κάνουμε από το τερματικό, θα βλέπουμε πάντα το παράθυρό του. Και αν μείναμε με την επιλογή του snap πακέτου, συνήθως εμφανίζεται ένα εικονίδιο στο δίσκο συστήματος.
Το πιο θετικό σημείο είναι ότι δεν εξαρτόμαστε από πακέτα snap, αν και μας προσφέρει και άλλες δυνατότητες όπως το άνοιγμα του περιεχομένου με μια τροποποιημένη έκδοση MPV. Σε κάθε περίπτωση, και όπως πάντα στο Linux, υπάρχουν επιλογές και η επιλογή είναι δική μας.