Πριν από λίγα χρόνια, ένα από τα πράγματα που έπρεπε να εξηγηθούν στους χρήστες που προέρχονταν από τα Windows ήταν αυτό Το Linux είχε ένα διαφορετικό παράδειγμα για την εγκατάσταση προγραμμάτων. Αντί να χρειάζεται να τα κατεβάσετε από τον ιστότοπο του προγραμματιστή, χρησιμοποιήθηκαν αποθετήρια και διαχειριστές πακέτων.
Χάρη στη διάδοση των κινητών συσκευών και των καταστημάτων εφαρμογών τους, σήμερα δεν ακούγεται πλέον κάτι από άλλο πλανήτη. Ωστόσο, Έχουμε την πρόκληση να εξηγήσουμε τις διάφορες μορφές προγράμματος που διατίθενται για Linux, τις διαφορές και τα χαρακτηριστικά τους.
Δεδομένου ότι είναι η διανομή που συνέβαλε περισσότερο στη συνολική σύγχυση, θα επικεντρωθούμε στο Ubuntu. Πιο συγκεκριμένα στην τελευταία έκδοση που ήταν διαθέσιμη τη στιγμή της σύνταξης αυτού του άρθρου Groovy Gorilla του Ubuntu 20.10.
Προγράμματα για το Ubuntu. Διαφορετικοί τύποι καταγωγής
Στο Linux υπάρχουν διάφοροι τρόποι εγκατάστασης προγραμμάτων
- Χρήση ενός διαχειριστή πακέτων
- Χρήση του εξομοιωτή τερματικού
- Λήψη από το Διαδίκτυο και διπλό κλικ στο αρχείο.
- Συγκέντρωση
Χρήση ενός διαχειριστή πακέτων
Στο Ubuntu, ο προεπιλεγμένος διαχειριστής πακέτων (με κάθε έννοια της λέξης) είναι το Κέντρο λογισμικού Gnome (CSG). Το κέντρο λογισμικού δεν διαφέρει από τα καταστήματα εφαρμογών σε κινητές συσκευές. Μπορούμε να αναζητήσουμε προγράμματα με όνομα ή λειτουργία και να τα εγκαταστήσουμε και να τα απεγκαταστήσουμε κάνοντας κλικ σε ένα κουμπί.
Όταν κάνουμε κλικ στο όνομα ενός προγράμματος, μπορούμε να δούμε μια περιγραφή του τι κάνει, τον τύπο της άδειας και τις βαθμολογίες άλλων χρηστών.
Δεν είμαι ακριβώς οπαδός αυτής της εφαρμογής και Προτιμώ άλλες εναλλακτικές λύσεις όπως το Synaptic Package Manager, το οποίο, χωρίς να είναι τόσο όμορφο, είναι πολύ πιο πρακτικό και περιέχει πιο ολοκληρωμένες πληροφορίες σχετικά με τα προγράμματα από το CSG
Χρήση του εξομοιωτή τερματικού
Ένας άλλος τρόπος για την εγκατάσταση προγραμμάτων είναι πληκτρολογώντας τις κατάλληλες εντολές στον τερματικό εξομοιωτή. είναιΗ μέθοδος είναι συνήθως ταχύτερη από τη χρήση του Κέντρου Λογισμικού εκτός από το ότι μας επιτρέπει να εντοπίζουμε σφάλματα και να μάθουμε πληροφορίες σχετικά με βιβλιοθήκες ή προγράμματα του οποίου η εγκατάσταση δεν είναι υποχρεωτική αλλά, που βελτιώνουν τη λειτουργικότητα αυτού που εγκαθιστούμε.
Οι δύο πρώτες μέθοδοι βασίζονται στη χρήση αποθετηρίων. Τα αποθετήρια είναι αρχεία λογισμικού που φιλοξενούνται σε εξωτερικούς διακομιστές. Τα προγράμματα που περιλαμβάνονται στα επίσημα αποθετήρια ελέγχονται από εκείνους που είναι υπεύθυνοι για κάθε διανομή για να εγγυηθούν την ορθή λειτουργία τους κατά τη στιγμή της εγκατάστασης. Κατά διαστήματα το λειτουργικό σύστημα ελέγχει τα αποθετήρια για να δει εάν είναι απαραίτητο να ενημερώσετε τα ήδη εγκατεστημένα προγράμματα.
Οι διανομές Linux επιτρέπουν γενικά τη χρήση αποθετηρίων που διατηρούνται από τρίτα μέρη, αν και δεν είναι υπεύθυνα για τη συμβατότητα ή την ασφάλεια των προγραμμάτων που περιλαμβάνονται.
Λήψη Διαδικτύου
Στο Ubuntu Μπορείτε να εγκαταστήσετε προγράμματα κατεβάζοντάς τα από το Διαδίκτυο και κάνοντας διπλό κλικ πάνω τους. Είναι προγράμματα συσκευασμένα σε μορφή πακέτου DEB (εγγενής σε διανομές που προέρχονται από το Debian όπως το Ubuntu). Με διπλό κλικ ανοίγει το Κέντρο λογισμικού που τα εγκαθιστά σαν να ήταν ένα πρόγραμμα από τα αποθετήρια. Η διαφορά είναι ότι εάν ο προγραμματιστής αυτού του πακέτου δεν έχει συμπεριλάβει την επιλογή προσθήκης αποθετηρίου, δεν θα είναι δυνατή η εγκατάσταση ενημερώσεων.
Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι είναι εκτελέσιμα αρχεία γραμμένα σε γλώσσες προγραμματισμού μεταξύ πλατφορμών, όπως Java ή αυτοτελή πακέτα, όπως αυτά. Εντύπωση.
Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να διασφαλίσουμε ότι προέρχονται από αξιόπιστες πηγές πριν τις εγκαταστήσουμε.
Συλλογή
Συλλογή Αποτελείται από τη μετατροπή ενός αρχείου πηγαίου κώδικα (γραμμένο σε μια γλώσσα προγραμματισμού φιλική προς τον άνθρωπο) σε μια άλλη πιο φιλική προς τον επεξεργαστή γλώσσα που θα την εκτελέσει πιο γρήγορα. Δεν είναι μια περίπλοκη διαδικασία όταν γνωρίζετε τι κάνετε, αλλά χρειάζεται χρόνος. Έτσι, οι περισσότεροι προτιμούν να χρησιμοποιούν τις άλλες μεθόδους εγκατάστασης.
Στο επόμενο άρθρο θα εξηγήσουμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ των διαφόρων ιδίων και τρίτων αποθετηρίων που χρησιμοποιούνται από τον διαχειριστή πακέτων του Ubuntu.