Έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τότε που δοκίμασα ξανά το KDE και έμεινα σε αυτό. Στο παρελθόν, είχε τόσα πολλά σφάλματα που ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθούν σε ορισμένα μηχανήματα, οπότε επέστρεψα στο MATE και αφού αντιμετώπισα κάποιες δυσλειτουργίες, επέστρεψα στο GNOME. Όταν έχουμε έναν υπολογιστή που φτάνει σε μια ορισμένη ισχύ, μπορούμε να επιλέξουμε το γραφικό περιβάλλον που θέλουμε, αλλά δεν είναι το ίδιο όταν ο υπολογιστής μας διαθέτει GB 4GB RAM και διακριτό επεξεργαστή. Σε αυτή την περίπτωση, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε ένα διαχειριστής παραθύρων όπως το i3.
Πριν συνεχίσω με αυτό το άρθρο πρέπει να πω μερικά πράγματα. Το πρώτο πράγμα, που είναι η γνώμη. Και το δεύτερο πράγμα, ότι το i3 δεν είναι για όλα τα είδη κοινού. Πρέπει να ξεχάσετε τους πίνακες ή τα μενού σε σημείο να μην γνωρίζετε τι είναι εγκατεστημένο εάν δεν ξέρετε πού να κοιτάξετε. i3 είναι για όσους ψάχνουν κάτι ελαφρύ, γρήγορα και θα ξέρουν πώς να διορθώσουν κάποια πράγματα. Μόλις το συνηθίσουμε, ο περιορισμένος εξοπλισμός μας θα φαίνεται διαφορετικός.
Το i3 είναι για όσους θέλουν κάτι ελαφρύ
Αυτό που έχετε στην καταγραφή της κεφαλίδας είναι πώς θα φαίνεται μια εικονική επιφάνεια εργασίας με τρία ανοιχτά παράθυρα, αρκεί στο τελευταίο να έχουμε αλλάξει τον τρόπο που θα ανοίξει (από προεπιλογή το κάνει πάντα κάθετα). Οι εφαρμογές ανοίγουν σε πλήρη οθόνη, αλλά όταν ανοίγετε περισσότερα από ένα, η οθόνη θα διαιρεθεί και, από προεπιλογή, αφήνει ένα περιθώριο γύρω από κάθε παράθυρο που μπορεί να μεγεθυνθεί ή να μειωθεί.
Το πρόβλημα για το οποίο δεν το χρησιμοποιήσατε ποτέ ή δεν ρωτήσατε κάποιον που γνωρίζετε είναι: από πού να ξεκινήσω; Επισης, i3wm (wm από Διαχειριστής παραθύρων) συνήθως έχουν μια μπριζόλα στην οθόνη που μας λέει ότι "dmenu - mod + d", ότι "morc_menu - mod + z" και ότι άλλα πράγματα όπως το πρόγραμμα περιήγησης είναι mod + (Fn) F2 ή ο διαχειριστής αρχείων είναι mod + (Fn) F3. Από εκεί μπορούμε να ξεκινήσουμε. Εάν όχι, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να πατήσουμε το mod + (Fn) F3, να ανοίξουμε το PCManFM, να πατήσουμε Ctrl + H για να εμφανιστούν τα κρυμμένα αρχεία και να μεταβούμε στο .i3 / config. Εκεί θα δούμε τη διαμόρφωση. Εκεί μπορούμε επίσης να κάνουμε αλλαγές, όπως το mod + (Fn) F2 για να ανοίξουμε "vivaldi-stable" και όχι Pale Moon.
Μερικές συντομεύσεις
Άλλες συντομεύσεις που θα χρησιμοποιήσουμε πολύ και που θα δούμε στο αρχείο διαμόρφωσης είναι ("mod" είναι το κλειδί των Windows ή το META, αλλά μπορεί επίσης να είναι Alt):
- mod + αριθμός 1-8: εναλλαγή μεταξύ εικονικών επιτραπέζιων υπολογιστών.
- mod + 9: κλειδώνει την οθόνη.
- mod + 0: μενού εξόδου.
- mod + Shift + Q: Κλείστε το παράθυρο.
- mod + Shift + αριθμός 1-8- Στείλτε το επιλεγμένο παράθυρο σε αυτήν την επιφάνεια εργασίας.
- mod + Shift + βέλη πλοήγησης: Αλλάξτε τη θέση των ανοιχτών παραθύρων.
- mod + Enter- Ανοίγει αμέσως ένα παράθυρο τερματικού.
- mod + βέλη πλοήγησης: εναλλαγή μεταξύ παραθύρων.
- Ctrl + Shift + C: φορτώστε ξανά το αρχείο διαμόρφωσης, απαραίτητο αν το επεξεργαζόμαστε και θέλουμε να δούμε τις αλλαγές.
- mod + Shift + space bar: αλλάξτε ένα παράθυρο σε ένα κυμαινόμενο παράθυρο. Έτσι μπορούν να μετακινηθούν ή να αλλάξουν το μέγεθος όπως αναφέρεται στα παρακάτω σημεία.
- mod + R: Εισαγάγετε τη λειτουργία αλλαγής μεγέθους παραθύρου. Πρέπει να πατήσετε Esc για έξοδο από αυτό, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε ξανά τις συντομεύσεις.
- mod + Shift + βέλη πλοήγησης: μετακίνηση πλωτού παραθύρου.
- mod + S.- Καρτέλες στα παράθυρα και στοιβάζει τα παράθυρα κάθετα.
- mod + W- Καρτέλες στα παράθυρα και στοιβάζει παράθυρα οριζόντια.
- mod + E: εναλλαγή μεταξύ των διαφορετικών τρόπων εμφάνισης των παραθύρων (οριζόντια ή κάθετα).
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε στο i3
Πού είναι το συρτάρι εφαρμογών; Θα μπορούσατε σχεδόν να πείτε ότι δεν υπάρχει. Ναι, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε α φάκελο εφαρμογών στο PCManFMΤο Δεν είναι ένα μενού που ανοίγει, αλλά ταξινομούνται κατά κατηγορίες και στο τέλος είναι το ίδιο. Στη συνέχεια, αν το έχουμε εγκατεστημένο μπορούμε επίσης να εισάγουμε το morc_menu, το οποίο είναι ένα πολύ απλό μενού στο οποίο οι εφαρμογές είναι επίσης ταξινομημένες κατά κατηγορίες, αλλά βλέπουμε μόνο κείμενο.
Αυτό που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερο είναι το dmenu (mod + D). Είναι σαν μια μηχανή αναζήτησης που εμφανίζεται στην κορυφή για να "εκτελεί" παραγγελίες, και μεταξύ αυτών μπορεί να ξεκινούν εφαρμογές. Για παράδειγμα, αν γράψουμε "gi", θα εμφανιστούν όλα όσα μπορούμε να ξεκινήσουμε με αυτήν την αρχή, συμπεριλαμβανομένου του GIMP. Την πρώτη φορά που θα το ξεκινήσουμε, θα μας πει εάν θέλουμε να το κάνουμε με το τερματικό ή στο παρασκήνιο (φόντο), για το οποίο σε κανονικές εφαρμογές θα πρέπει να επιλέξουμε «φόντο». Εάν κάνουμε λάθος, μπορούμε να επεξεργαστούμε ένα από τα πρόσφατα αρχεία $ USER / .conf / dmenu, ανοίγοντας "τερματικό" ή "φόντο" και διαγράφοντας αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε.
Είναι σταθερό; Δίνει προβλήματα;
Λοιπόν, είπαμε ήδη ότι το i3 δεν είναι για όλα τα κοινάΤο Αν δεν το είχα χρησιμοποιήσει στο παρελθόν όπως το χρησιμοποιώ τώρα, είναι επειδή υπήρχαν πράγματα που δεν μου άρεσαν, όπως η φυσική κύλιση ή η ευαισθησία στην οθόνη αφής. Τώρα που ξέρω ότι μπορεί να τεθεί όπως θέλω και ότι ο ήχος λειτουργεί ξανά (μερικοί από εμάς είχαμε προβλήματα στο παρελθόν), όλα έχουν αλλάξει και συνήθως δουλεύω με αυτό συνεχώς.
Αλλά Θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δεν κρατάω τζόκερ? Έχω το Manjaro i3 στον ίδιο υπολογιστή με το Manjaro KDE, έχω άφθονο χώρο και μπορώ να το αντέξω οικονομικά. Στην πρώτη μου επαφή με αυτόν τον διαχειριστή παραθύρων έμεινα με μια κακή αίσθηση επειδή δεν ήξερα ή δεν ήθελα να χάσω χρόνο διερευνώντας πώς να αλλάξω κάποια πράγματα, αλλά τώρα που το έκανα, η αλήθεια είναι ότι προτιμώ το i3 ακόμα αν και κρατάω ένα σωσίβιο που, μέχρι τώρα, δεν το είχα ανάγκη.
Αξίζει λοιπόν; Η συμβουλή μου είναι να το δοκιμάσετε και η απάντηση είναι μάλλον «ναι».