De licentie geeft geen licentie (mening)

schreef ik een tijdje geleden een recensie over een programma waarin werd geconcludeerd dat het nog niet klaar was om te worden verspreid, laat staan ​​gebruikt. Een kennis schreef me via een direct bericht dat ik het bij het verkeerde eind had.

Mijn "fout" zat niet in de beschrijving van de tekortkomingen van het programma (mijn gesprekspartner gaf toe het niet geprobeerd te hebben) maar om kwaad te spreken over een gratis softwaretoepassing. Naar zijn mening, als hij niets goeds over de show had kunnen zeggen, had hij het artikel niet moeten schrijven. Blijkbaar is vrije meningsuiting slecht voor de vrije-softwarebeweging.

De religie van vrije software

De beweging voor vrije software, gecreëerd door Richard Stallman, is een bewonderenswaardig project, Het volstaat om de 4 fundamentele vrijheden te herzien om te realiseren:

De vrijheid om het programma te draaien zoals gewenst, voor elk doel (vrijheid 0).
De vrijheid om te bestuderen hoe het programma werkt, en het te veranderen om te doen wat je wilt (vrijheid 1). Toegang tot de broncode is hiervoor een noodzakelijke voorwaarde.
De vrijheid om kopieën te herverdelen om anderen te helpen (vrijheid 2).
De vrijheid om kopieën van zijn gewijzigde versies aan derden te verspreiden (vrijheid 3). Hiermee bied je de hele community de mogelijkheid om te profiteren van de aanpassingen. Toegang tot de broncode is hiervoor een noodzakelijke voorwaarde.

Als we er rekening mee houden dat deze uitspraken dateren van vóór internet, sociale netwerken en de impact van kunstmatige intelligentie in ons leven we kunnen de echte dimensie van Stallman als een visionair beschouwen.

Het probleem is wanneer de formatie van Richard Stallman negerend en de context waarin de beweging begon, is het de bedoeling dat iedereen deze principes toeschrijfts kritiekloos en zonder rekening te houden met hun eigen behoeften.

Stallman was een junior lid van het MIT Laboratory for Computing. Hij leefde in een tijd waarin studenten en docenten middelen gelijkelijk deelden. Als een student een bureau en een computerterminal nodig had en het kantoor van het hoofd van het lab was leeg, dan liep hij gewoon naar binnen en ging aan het werk.

Iedereen in het lab was een ervaren programmeur. Als iemand een manier bedacht om het besturingssysteem te verbeteren, schreef hij de code en implementeerde hij de verbeteringen.

Maar de tijden zijn veranderd en een nieuwe directeur heeft nieuwe manieren van werken ingevoerd. Er werd een nieuw computersysteem aangeschaft en toen Stallman toegang tot de broncode vroeg om verbeteringen in de werking van een printer door te voeren, werd hem dit geweigerd in naam van het auteursrecht.

Met andere woorden, de vrije-softwarebeweging is geboren om een ​​werkomgeving te herstellen die de productiviteit bevorderde van degenen die in de informatica werken. De fout ontstaat wanneer wordt aangenomen dat deze vrijheden genoeg zouden moeten zijn voor de rest van ons.

de vijfde vrijheid

Tim O'Reilly is de oprichter van O'Reilly Media, een van 's werelds toonaangevende uitgevers van inhoud op het gebied van educatieve technologie. Dat houdt hij sindsdien vol Vanuit het oogpunt van eindgebruikers is de ene vrijheid belangrijker dan de andere vier. De vrijheid om dingen te doen met een programma dat niet mogelijk is zonder het te gebruiken.

Met andere woorden, het beste programma vanuit het oogpunt van de gebruiker is het programma waarmee ze de dingen kunnen doen die ze nodig hebben. Vanuit hun oogpunt is toegang tot de code niet relevant.

De vergunning geeft geen vergunning

Omdat ik uit een koopmansfamilie kom en marketing doe, sta ik dichter bij O'Reilly dan bij Stallman. Ik schrijf voor de eindgebruiker en de eindgebruiker moet weten of een product voor hem werkt of niet. Wanneer we deze veronderstelde equivalentietabellen tussen propriëtaire software en vrije software delen, liegen we.

We kunnen een gebruiker niet vertellen dat The Gimp Photoshop vervangt zonder hem duidelijk te maken dat hij de duizenden tutorials en de honderden add-ons die stappen besparen niet zal vinden. In plaats daarvan kunnen we ze uitleggen dat als ze de moeite nemen om Python te leren, ze hun eigen plug-ins kunnen ontwikkelen zonder een fortuin te betalen voor licenties of het risico te lopen een illegale kopie te gebruiken.

Ook kan niet worden gezegd dat alle Microsoft Office-bestanden zonder problemen in LibreOffice worden weergegeven, maar aan de andere kant zal de toegang tot uw bestanden niet afhangen van de grillen van een softwarebedrijf.